بررسی موارد مقاومت ثانویه در بیماران دیابت (نوع niddm) و مقایسه سه روش درمانی (انسولین، متفورمین و سولفونیل اوره) در مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه از مرداد 76 تا مرداد 77

بررسی موارد مقاومت ثانویه در بیماران دیابتیک نوع niddm و مقایسه سه روش درمانی (انسولین، قرص و انسولین، قرص سولفونیل اوره+ مت فورمین) در مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه در طی یکسال (مرداد 77-76) طی بررسی یکساله که در مرکز تحقیقات دیابت کرمانشاه انجام گرفت 3ˆ4 موارد بیماران مراجعه کننده را niddm تشکیل می دهند. 5 تا 7 درصد این افراد در سال دچار مقاومت ثانویه می شوند. در این مطالعه آینده نگر جمعا 83 بیمار در 3 گروه درمانی، شامل: 47 بیمار روی درمان سولفونیل اوره همراه مت فورمین (گروه اول)، 18 بیمار روی درمان انسولین همراه قرص (گروه دوم) و 18 بیمار روی درمان انسولین به تنهایی (گروه سوم) قرار گرفتند. نتایج: 1) کنترل قند خون در سه گروه بر اساس bs (کمتر از 200mg/dl)و fbs (کمتر از 150mg/dl) و در یک مقایسه دیگر بر اساس hbalc (کمتر از 9 درصد کنترل خوب ، بین 9 تا 11 درصد کنترل متوسط (fair) و بیش از 11 درصد کنترل ضعیف (poor) تفاوت معنی داری نداشت . اگر چه گروه شوم تا حدودی بهتر کنترل شدند. 2) مقایسه bmi (ابتدای طرح با انتهای طرح) در سه گروه درمانی تفاوت معنی داری داشته است . بیشترین کاهش bmi در گروه اول و بیشترین افزایش bmi در گروه دوم مشاهده شد. با توجه به این نتایج می توان گفت که روش درمانی سولفونیل اوره همراه مت فورمین روش پیشنهادی در افراد چاق است و روش انسولین درمانی روش پیشنهادی در افراد لاغر می باشد.